Sene 2012. Acaba bu güne kadar düşlediklerimin neresindeyim. Neleri başarabildim? Nelerde hayal kırıklığına uğradım? Hiç bir insan kusursuz değildir. Her istediği olan da yoktur. Doyumsuzdur ve nankördür insanoğlu. Şükür etmez kolay kolay. Her şeye değer vermez. Acımasızdır. Ama sever. Kendisi için önemli olan şeyler vardır elbetteki. Onlar yalnızca değerlidir. Çevrendeki herkese karşı aynı şekilde davranamazsın zaten. Hayat çok hızlı bir şekilde akıp gitmekte diyen insan geçmişi bir anda silebilen insandır aslında. Yaşadığımız onca şeye “çabucak geçti” diyebiliyoruz. Belkide hayata gereken değeri veremeyişimizdendir. Dolu dolu yaşamak mümkün müdür. Her tuttuğunu koparabilen var mıdır. Herkesi mutlu edebilen? Sanmıyorum. Kendimize dev aynasında bakmamak lazım. Mütevazi yaşamak, hoş görülü olmak ve kimsenin kalbini kırmamak lazım. Sonunda her şey bittiği gibi bu hayatta bitecek. İyi biriydi aslında diye anılmak lazım. Ya peki senin hatıran bende nasıl anılıyor?
Ölürsem yalnızlıktan
Ve senin kötü kalbinden
Fikrimin dikenlerinden
Batıyorsun, hala derinden
Acıyor, acıyor, acıyor
Her yolu denedim, bitmiyor
Kalbimin ortasına bıraktın aşkını, batıyor
Sakın gelme istemem
Çok korkuyorum senden
Bu muammalı halden
Çek çıkar elini kalbimden
Bin türlü ihtimali düşünüyorum
Aklına gelmiyor muyum bilemiyorum
Acıyor, acıyor, acıyor
Her yolu denedim, bitmiyor
Kalbimin ortasına bıraktın aşkını, batıyor
