Artık doğuma 2 ay gibi bir vakit kaldı. Gelecek olan yavrumuz için tatlı bir telaş içinde hazırlıklarımız sürüyor. Bugünlerde oyun parkı tarzında beşik araştırıyoruz. İsim konusunda kararsızım ne koyacazğız şu mu olsun bu mu olsun diye net karar veremiyorum. Bir kaç tane bebek dergisi aldım onları okuyup bilgi ediniyorum. Arada kontrollere gittiğimizde ekranda görüyorum onu. Epey bi bana benziyor 🙂

Ne kadar çok mutlu olursak her mutluluğun bir sonu da oluyor. Örneğin düşünün memlekete ailenizin yanına gittiniz. ilk günler çok mutlu oluyorsunuz sonrasında ayrılık vakti gelince kara bulutlar kaplıyor içinizi ve üzülüyorsunuz. Siz gittiğiniz için üzülüyorsunuz onlar gidiyorsunuz diye üzülüyor. Siz gitmeseniz bu sefer onlar sizin yanınıza gelse geldiler diye çok seviniyorsunuz onlara özel hazırlık yapıp en güzel şekilde ağırlamaya çalışıyorsunuz. Gün geliyor gidiyorlar ve yine üzülüyorsunuz. Kısa süreli mutluluklar fazlalıklarını mutsuzluk olarak geri alıyor sanki. Mutluluk kredisi çekip mutsuzluklarımızla ödüyoruz. Can Yücel “bağlanmayacaksın” diyor ama bağlanmadan da yaşanmıyor ki.

Geçen ilkbahar mevsiminde kışlıkları katlayıp poşetlere koyup kaldırmıştık. Havalar iyice serinledi ve kışlıkları çıkartmanın vakti geldi. Bunaltıcı sıcaklar hariç yaz mevsimini daha çok seviyorum. Henüz Ekim ayındayız ve doğalgazı yakmadık. İçeride otururken havanın serinlediğini farkediyoruz ve daha kalın giyiniyoruz.

Babam iki sene önce iş kazası geçirmişti. iş kazasında iki bacağında toplam 6 kırık vardı. Platin takıldı sonrasında iyileşti ve ayağa kalktı. Geçen gittiğimde bacağının biri enfeksiyon kapmıştı. Doktora götürdüm ve doktor iğne verdi. İğneler bir nebze işe yarasa da enfeksiyonu geçiremedi. Geçen gün Aydın’da bir hastanede çalışan akrabamın aracılığı ile enfeksiyon kapan ayağındaki platini aldırdık. Bugün taburcu oldu. Umarım iyileşir ve tekrar enfeksiyon kapma gibi bir durumla karşılaşmayız.

Geçen gün 3 tane yumurtası olan çift muhabbet kuşu alıp eve getirdim. Eve gelince strese girdi ve yumurtaların üstüne oturmadı. Bir kaç gün sonra yumurtalara baktım. Yumurtalar boştu. Embriyo oluşmamıştı. Bende attım. Şimdi eve ve yeni ortamlarına alışmalarını bekliyorum. Belki tekrar yumurta yaparlar ve yavruları olur.

Ortalık epey karıştı. Kim neyin kavgasını nerede yapıyor anlaşılır gibi değil. Kendi yediği tabağı pislemek diye bir deyim vardır ya bunların yaptığı da aynı onun gibi. İnsan kendi yaşadığı şehre böyle zarar vermemeli. Adam öldürerek, yakarak, yıkarak  demokratik eylem olmaz.

Kurban bayramını eşimle Diyarbakır’da geçirdik. Memleketten uzakta bayram bayram gibi geçmiyor. Telefon ya da mesaj yetersiz kalıyor Kurban bayramı sabahında kahvaltı kurban eti olmadan oldukça lezzetsiz geçti. Sofrada o sabah aile fertleri de olmalı. İlk gün öğleden sonra çalıştım. 2. gün de bir kaç arkadaşımızı ziyarete gittik. Akşamına da Cem Yılmaz’ın Pek Yakında filmini izledik ve çok beğendik. Sıkılmadan izleyebildik. Bir film ile iki film çektiler. Şahikalar filmini çekseler o da aynen izlenir. 3. gün arkadaşlar bize geldi onları ağırladık ve akşamına olaylar yüzünden sabaha kadar çalıştık. Kaç gece geç saatlerde eve geldim. Umarım insanlar kaos ortamının çıkar yol olmadığını anlamışlardır.

Kuşlarımın yanına 3 yumurtası olan bir çift daha aldım. Bakalım yavru almayı başarabilecek miyiz. Şimdilik yeni yuvalarına alışmaya çalışıyorlar.

Şimdilik yazacaklarım bu kadar.

2013 Dizel Polo marka otomobilim var. 16bin kilometrede. Yedek depo ve asıl deposunu tamamen doldurdum. Şu an için gösterge 830 km yi gösteriyor ve yarım depo gözüküyor. Acaba tam depo ile ne kadar gideceğim merak ediyorum. Gerçekten yakıt cimrisi bir otomobilmiş.